A.H.J. Dautzenberg

Spinoza is de stem waarmee ik zing
Geheel het deel dat ons verheft tot iets
Een klank met kracht, geen toon waarin het niets
Genaakt en duurzaam danst op wat verging

De mens, de mens boetseert het bos van ooit
Verwassen van verleden, zwart noch wit -
De tint van onvermogen die verhit
Verlamt, totdat het ijs en grijs ontdooit

Waar blijft de oude lente, nieuw geluid?
Het glanzend coloriet van droom en daad
Arpeggio's van licht uit een gouden luit

Vervuurde vogels, verspreid nu het zaad
Maak zwanger deze zo vergeten bruid -
Natuur: ons moeder, sanctus, Hoge Raad